*بسم الله الرحمن الرحيم*
*قسمت دوم : موضوع جهاد تبیین*
*دینداریِ هرکسی باتوجه به امتحانات و انتظارات ویژهای است که خدا از او دارد*
دینداری کردن با توجه به امتحانات ویژهای است که هر کسی دارد، دینداری کردن با توجه به انتظارات ویژهای است که خدا از هر کسی دارد، لذا شما نمی توانی خودت را با رفیق بغلدستیات مقایسه بکنی. مثلاً شما نمیتوانی بگویی: من رفتم درس بخوانم، اما دچار فقر شدم لذا رها کردم و رفتم سراغ کاسبی؛ عین فلان رفیق خودم، رفیق من هم همینطور بود… آنوقت خدا ممکن است روز قیامت بگوید تو اشتباه کردی، ولی رفیقت کار درستی کرد، چون وضعیت و موقعیت شما با هم متفاوت بود… مثلاً شما خیلی بیصبری کردی، باید بیشتر تحمل میکردی…انتظارات خدا از افراد، فرق میکند.
لذا نه شما میتوانید خودتان را با آدم خوبها مقایسه کنید، نه با آدم بدها میتوانید مقایسه کنید. مثلاً وقتی آقای بهجت را نگاه میکنی نباید از خودت مأیوس بشوی، یا اگر یک فرد گنهکار را نگاه میکنی، نباید به خودت مغرور بشوی.
انتظارات خدا از آدمها فرق میکند؛ چون موقعیتها متفاوت است. سخت است که آدم اولویت بین کارهای خوب را درست تشخیص بدهد. یا سخت است که اولویت بین دعاهایی که در تعقیبات میخواهی بخوانی را تشخیص بدهی. مثلاً این را از آقای بهجت(ره) می پرسیدند، ایشان میفرمود: ببین از چه دعایی، دلت بیشتر استفاده میکند؛ برو سراغ آن دعا… تازه در اینجا هم باید دقت کنیم. مثلاً یک کسی میگفت: من این دعا را زیاد میخوانم، چون خیلی به مزاجم سازگار است. گفتم: چطور تشخیص دادی که به مزاجت سازگار است؟ معلوم شد که او از بچگی این دعا را میشنیده و به آن اُنس دارد. پس هنوز مزاج خودش را تشخیص نداده است، بلکه از راه انس و عادت، دارد حسّ خودش را تشخیص میدهد. درحالیکه آدم ممکن است به دلیل انس، به یک چیزی علاقهمند بشود ولی این دلیل نمیتواند دلیل بر این باشد که لزوماً طبعِ او هم نیازمند به آن چیز باشد.( ادامه دارد…)
آخرین نظرات