یتیمان کوفه!
کاسه‌های شیر بازگردانید که امام علی(علیه السلام)، امشب به تعبیر «فزتُ و ربّ‌الکَعبه…» رسید.
پدر ناشناس شب‌های یتیمان، امشب آشناترین غریبه‌ی کوفه است.
امشب، فرق عدالت شکافت و مظهر تمام عیار عدل، بار سفر بست.
چشمه‌ی جوشان حکمت و معرفت، بی‌آنکه کوفیان شهد شیرین و گوارای وجودش را چشیده باشند، برای ابد خاموش گردید.
نورِ گنج باطنی امیرالمومنین علیه‌السلام سربسته ماند؛ چرا که نامحرمان و جاهلان کوفی، شایستگی بهره‌گیری از آن معدن جود، کرم و عدالت را نداشتند.
اینک آنان مانده‌اند و حسرتی ابدی…
حضرت زهرا(سلام الله علیها) در وصف بزرگی مقام ایشان فرمود:« همانا سعادتمند (به معنای) کامل و حقیقی کسی است که امام علی(علیه السلام) را در دوران زندگی و پس از مرگش دوست داشته باشد.»
حال در شب شهادت آن امام همام، با دلی حزن آلود و چشمانی اشکبار، باید بینش و مسلک ایشان را نصب العین خود کنیم.
شهادت حضرت علی(علیه السلام)، در شب‌های قدر نشان‌دهنده آن است که در قرب الهی، باید«عشق علوی» داشت و «حیدری» در دفاع از حق و عدل ایثار کرد.
شهادت مولی‌الموحدین، علی مرتضی علیه‌السلام، بر همگان تسلیت باد.
آخرین نظرات