ماه شعبان، «شعبان» ناميده شد؛ زيرا روزى‌هاى مؤمنان در اين ماه قسمت مى‌شود.
ماه رجب، کوله‌بار بسته تا شعبان سفره نعمت و عشق بگستراند؛ چرا که رجب آغازی عارفانه، برای رسیدن به سلوک عاشقانه‌ی ماه شعبان است.
ماه رجب، مقدمه‌ای بر فصل‌الخطاب شعبان، ماه عاشقی، شعف و شعور است که در سراپرده سرور و ولادت‌ها، عطرآگین شده است.
ماه زمینی شدن امام سجاد(علیه السلام)، سجاده‌نشین عشق، امام حسین(علیه السلام)، سکاندار کشتی هدایت و ماه قمر بنی هاشم، حضرت عباس (علیه السلام) است و در نیمه با میلاد قائم آل محمد (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به کمال می‌رسد.
2 m-12 l-12" id="text_tiket" style="padding: 0px 7px;">شعبان، ماه پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) نیز هست؛ آن دم که فرمود:
«شعبان ماه من است. هر كه ماه مرا روزه بدارد، روز قيامت شفيع او خواهم بود.»
ازین روست که امام صادق (علیه السلام)، در مقام این ماه فرمود:«روزه شعبان، ذخیره روز قیامت بنده است و هر بنده‌اى که در ماه شعبان زیاد روز بگیرد، خداوند امر معیشت او را سامان بخشد و شرّ دشمن را از او دفع کند.»
اگر چه شعبان، بدرقه‌گوی رجب و مقدمه‌ی شروع رمضان است؛ اما تنها رجبیون اند که از نعمت شعبان باخبرند و خود را در این ماه برای رسیدن به مهمانی خدا آماده می‌سازند.
امید که بهره واقعی از فرصت این ماه نصیب همگان گردد تا جایی که بین حاجات و آمین خدای مهربان‌مان ، فاصله‌ای جز نگاه ما و اجابت حق، نباشد.
www.badesaba.ir
آخرین نظرات