? یکی از مشکلات مهم سال‌های اول طلبگی این است طلبه با انگیزه‌های قوی معنوی و معرفت‌جویی به حوزه می‌آید و بعد با یک دورۀ سرد و بی‌روح تحصیل ادبیات روبرو می‌شود. طلبه کم کم دلسرد می‌شود، مخصوصا اگر ادبیات با فراوانی آیات و روایات خوانده نشود. اگر دروس جنبی هم خوانده می‌شود آنها هم آنقدر از مقدمات بعیدۀ علمی استفاده می‌شود که باز با انگیزه‌ها و نیازهای معنوی طلبه سازگاری ندارد. یکی از راه‌های مقابله با بی‌انگیزه شدن طلبه ها توجه به ضرورت حلم در کنار علم است. کسی که می‌خواهد اهل علم بشود باید برای رسیدن به نتایج لذت بخش علم صبور و حلیم باشد. امیرالمؤمنین علی(ع) در خطبۀ شریف همّام می‌فرماید متقی علم را با حلم در می‌آمیزد «یمزج الحلم بالعلم». اما نباید زیادی بار این دلسرد شدن را به دوش طلبه ها گذاشت. راه چاره دیگر این است که طلبه‌ها خود به متن قرآن و فهم آن عشق بورزند و کنجکاوی خود را برای درک زیبایی‌های قرآن و نهج البلاغه افزایش دهند. آنوقت خواهند دید چقدر یاد گرفتن زبان عربی جذاب است و می‌تواند معرفت آفرین و معنویت زا باشند. اما راه حل اساسی این است که مدارس پیش دانشگاهی فعال بشوند و کسانی که احتمال می‌دهند بخواهند طلبه بشوند در دبستان‌ها و دبیرستان‌ها، دوران تحصیل عربی را پشت سر بگذارند که وقتی وارد حوزه می‌شوند دیگر از درس‌های اصلی شروع کنند. درس‌های جنبی هم باید تحول اساسی پیدا کنند و بتوانند به جذب معنوی و تامین معرفتی طلاب تازه وارد منجر شوند.
? علیرضا پناهیان
? تاریخ: 92/7/3
آخرین نظرات